Η μπάλα ξανά στη σέντρα κι ο Ολυμπιακός όπως τον άφησες
Η σεζόν ξεκινά με αλλαγές μικρές αλλά ουσιαστικές. Ο Ολυμπιακός δεν χρειάστηκε restart, χρειαζόταν μόνο συνέχεια.
Ο Ολυμπιακός πάτησε ξανά χορτάρι μετά από 63 ημέρες κι όμως, έμοιαζε σαν να ξανάπαιξε προχθές. Όχι επειδή δεν άλλαξε τίποτα , αλλά επειδή όλα έμοιαζαν να εξελίσσονται φυσικά. Το 3-2 επί της Μπρέντα, στο πρώτο φιλικό του καλοκαιριού, μπορεί να είχε φιλική χροιά, αλλά φανέρωσε τη νέα νοοτροπία που έχει καθιερωθεί στον Ολυμπιακό.
Ο Πνευμονίδης με τα τρία συμμετοχικά γκολ και ο Λιατσικούρας με το δικό του προσωπικό γκολ και το ώριμο παιχνίδι στο κέντρο δεν ήταν απλώς δύο "μικροί" που πήραν ευκαιρία. Ήταν η προσωποποίηση της αλλαγής μοντέλου. Δίπλα τους, ο Γιάρεμτσουκ σκόραρε, ο Ζέλσον πετούσε στα άκρα και ο Γιαζιτσί διέθετε πνευματική ταχύτητα Champions League.
Το σημαντικότερο όμως; Κανείς δεν φάνηκε “εισαγόμενος”. Ούτε οι νεαροί από την Κ19, ούτε οι μεταγραφές. Ο Καμπελά, ο Σιπιόνι, ο Νασιμέντο, όλοι δείχνουν πως δεν ήρθαν να γίνουν σταρ, αλλά να “δέσουν” με αυτό που χτίζεται.
Κι αν στο δεύτερο μέρος οι Ολλανδοί μείωσαν, και ο ρυθμός έπεσε, το ζητούμενο δεν ήταν ποτέ το τελικό σκορ. Ήταν η συνέπεια. Η συνέπεια στο πλάνο, στην πίεση, στις αρχές. Ο Ολυμπιακός του 2025-26 δεν υπόσχεται αλλαγή. Υπόσχεται ταυτότητα.
Κι αυτό κάνει τον φίλο της ομάδας να ελπίζει. Όχι απλώς σε νίκες. Αλλά σε ποδόσφαιρο. Σε εξέλιξη. Σε μια νέα εποχή που δεν ξεχνά την προηγούμενη, αλλά την ενσωματώνει.
Ο Ολυμπιακός, που κάποτε έψαχνε να “ψωνίσει” λύσεις, τώρα αναζητά εκείνους που θα ταιριάξουν. Και ίσως αυτό να είναι η μεγαλύτερη μεταγραφή του καλοκαιριού. Μια νοοτροπία που δεν αλλάζει κάθε Ιούλιο, αλλά δυναμώνει χρόνο με τον χρόνο.
Η σεζόν ξεκίνησε. Όχι με φανφάρες. Αλλά με νόημα. Και για τον Ολυμπιακό, αυτό έχει αρχίσει να γίνεται κανονικότητα.
